W tym temacie pokażę wam kilka ptaszników oraz krótki ich opis ;D
1. Brachypelma albopilosum (Ptasznik kędzierzawy)
Ptasznik kędzierzawy (Brachypelma albopilosum) – duży pająk z rodziny ptaszników. Gatunek sklasyfikowany przez Valerio w 1980 roku.
Ptasznik naziemny, zamieszkujący wilgotne lasy tropikalne Kostaryki. Często też spotykany w innych krajach Ameryki Południowej i Środkowej: Brazylii, Panamie, Gwatemali, Wenezueli, Meksyku. Sam kopie sobie kryjówki w ziemi lub zamieszkuje opuszczone norki gryzoni.
Jest to dość duży ptasznik, dorosła samica dorasta do 8 cm "ciała" (rozmiary ptaszników zwyczajowo podaje się jako długość od początku szczękoczułek do końca odwłoka, zważywszy na problemy z dokładnym wyznaczeniem długości odnóży), samiec jest nieco mniejszy, dorasta do około 6-7 cm.
W ubarwieniu dominują różne odcienie brązu, czasem szarości. Odnóża oraz odwłok pokryte są jaśniejszymi, kręconymi włoskami (stąd nazwa kędzierzawy).
Gatunek ten charakteryzuje dość szybki wzrost, mimo to samice dożywają nieraz 20 lat.
Uznawany za jeden z najłagodniejszych gatunków ptaszników. Jak większość ptaszników zza oceanu nie posiada on silnego jadu, a w razie zagrożenia próbuje ucieczki. Dopiero gdy ta zawodzi "wyczesuje" włoski z odwłoka, które w przypadku wchłonięcia niemile doświadczają napastnika. Często hodowany w domach, stosunkowo odporny na "błędy" hodowców, łatwo rozmnażany w niewoli, w jednym kokonie nieraz jest około 1000 jaj.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ptasznik_k%C4%99dzierzawy2. Brachypelma smithi (Ptasznik czerwonokolanowy)
Brachypelma smithi (Ptasznik czerwonokolanowy) - duży pająk z rodziny ptaszników.
Ptasznik naziemny, zamieszkujący półpustynne tereny Meksyku oraz sawanny.
Dorastający do 7-8 cm "ciała" (rozmiary ptaszników zwyczajowo podaje się jako długość od początku szczękoczułek do końca odwłoka, zważywszy na problemy z dokładnym wyznaczeniem długości odnóży), pięknie ubarwiony pająk. Na wolności występuje w Meksyku. Gatunek ten został sklasyfikowany w 1897 roku przez Cambridge'a. Inne nazwy to Eurypelma smithi i Euathlus smithi. Angielska nazwa tego pająka to Mexican Redknee Tarantula.
Jest to pięknie ubarwiony ptasznik, który przez swą urodę został prawie całkowicie wytępiony w środowisku naturalnym. Z tego powodu został wciągnięty na listę gatunków prawnie chronionych. Obecnie nieporównanie więcej osobników tego gatunku znajduje się w naszych domach niż na wolności – mnoży się z dużym powodzeniem w hodowlach amatorskich.
Ze względu na swój atrakcyjny wygląd oraz na dużą liczbę młodych w kokonie ptasznik ten często gości w naszych domach.Dorosły pająk jest przepięknie ubarwiony: tarczkę grzbietową ma czarną z perłową obwódką, odwłok czarny z dłuższymi, perłowymi włoskami, na odnóżach znajdują się pomarańczowe plamki. Nie ma różnic w ubarwieniu samca i samicy. Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej parze odnóży haczyki. Imponujące rozmiary, 7-8 cm ciała, osiągają po około 6 latach. Dojrzałość płciową samice osiągają po około 4-5 latach, samce po 3-4 latach. Przy wysokiej temperaturze hodowli czas oczekiwania na dojrzałość można skrócić o około rok.
Pokarm to różnego rodzaju owady: świerszcze, karaczany, szarańcza, larwy mącznika młynarka, owady łąkowe. Wyrośniętym osobnikom można podać od czasu do czasu małą myszkę. Często młode osobniki Brachypelma smithi niechętnie przyjmują pokarm. Można wtedy podwyższyć temperaturę i wilgotność w terrarium, ale nie jest to gwarancją wzrostu apetytu. Jeżeli pająk nadal jest niejadkiem - no cóż, trzeba się z tym pogodzić. Pająki karmimy raz, dwa razy na tydzień, młode trzy, cztery razy w tygodniu. Nie zjedzone resztki pokarmu należy usunąć, aby nie dopuścić do rozwoju pleśni. Zazwyczaj bardzo łagodne, rzadko kiedy trafiają się agresywne osobniki. Przestraszony wyczesuje parzące włoski z odwłoka. Jad nie stanowi zagrożenia dla człowieka.
Pięknie ubarwiony ptasznik, został niemal całkowicie wytępiony. Więcej osobników znajduje się w domach terrarystów, niż na wolności w naturalnym środowisku.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Brachypelma_smithi3. Ptasznik czerwononogi (Brachypelma boehmei)
Ptasznik czerwononogi (Brachypelma boehmei) - ptasznik naziemny, zamieszkujący meksykańskie dżungle.
Dość duży ptasznik, samica dorasta do 7-8 cm "ciała" (rozmiary ptaszników zwyczajowo podaje się jako długość od początku szczękoczułek do końca odwłoka, zważywszy na problemy z dokładnym wyznaczeniem długości odnóży), samiec jest nieco mniejszy, osiąga do 6 cm.
Ubarwienie: czerwone nogi, czerwono-bordowy karapaks, czarny odwłok często pokryty czerwonymi włoskami.
Gatunek dość długowieczny, samice dożywają do 20 lat.
Dość spokojny, niezbyt szybki ptasznik. Zaniepokojony wyczesuje włoski parzące z odwłoka. Jad nie stanowi zagrożenia dla człowieka.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ptasznik_czerwononogi4. Brachypelma vagans (ptasznik czerwonoodwłokowy)
Brachypelma vagans – gatunek dużego pająka z rodziny ptasznikowatych (Theraphosidae).
Ptasznik naziemny, zamieszkujący wilgotne obszary Ameryki Środkowej.
Jest to dość duży ptasznik, ciało dorosłej samicy dorasta do 7,5 cm długości (rozmiary ptaszników zwyczajowo podaje się jako długość od początku szczękoczułek do końca odwłoka, zważywszy na problemy z dokładnym wyznaczeniem długości odnóży), samiec jest nieco mniejszy, dorasta do około 6,5 cm.
W ubarwieniu tego ptasznika dominuje głęboka czerń, karapaks czarny z jasną obwódką, czarne odnóża, czarny odwłok, na którym widoczne są karminowe włoski.
Gatunek ten charakteryzuje dość szybki wzrost, mimo to samice dożywają nieraz 20 lat.
Osobniki tego gatunku bywają agresywne, ich reakcje są często nieprzewidywalne.
Jad nie stanowi zagrożenia dla człowieka.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Brachypelma_vagans5. Acanthoscurria geniculata (Ptasznik białokolanowy)
Ptasznik białokolanowy (Acanthoscurria geniculata czyt. akantoskuria genikulata) – duży pająk z rodziny ptaszników.
Na wolności występuje w Brazylii. Gatunek ten opisał w 1841 roku C. L. Koch. Polska nazwa tego gatunku to: ptasznik białokolanowy.
WyglądPodstawowe ubarwienie tego ptasznika jest czarne, natomiast wszystkie golenie na odnóżach są białe. Między goleniami 1 i 2 licząc od karapaksu występują dwa białe paski wyraźniej widoczne u dużych osobników. Między pozostałymi goleniami paski te są słabo widoczne lub ich brak. Odwłok pokryty czerwonymi włoskami.
BehawiorGatunek ten w większości przypadków jest agresywny i nie waha się zaatakować, jednak zdarzają się też łagodne osobniki. Jednak zalecane jest manipulowanie w terrariach przy pomocy pęset, aby uniknąć ugryzienia. Zaniepokojony wyczesuje również włoski parzące. Są to pajączki powolne, ale spłoszone potrafią szybko biegać. Aktywny całą dobę, jednak najbardziej wieczorami i w nocy.
Dymorfizm płciowyNie ma różnicy w ubarwieniu samca i samicy. Widoczny u dojrzałych osobników. U samca po ostatniej wylince pojawiają się na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, a na pierwszej parze odnóży haczyki.
RozmnażaniePrzed kopulacją należy nakarmić pająki, zwłaszcza samicę, aby uniknąć zjedzenia samca przed lub po kopulacji. Po kopulacji samica po około 100-120 dniach składa kokon, w którym nie rzadko jest ponad 1000 maluchów.
UwagiPająki należy hodować pojedynczo, gdyż są kanibalami. Gatunek polecany dla osób posiadających doświadczenie w hodowli ptaszników.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Acanthoscurria_geniculata6. Brachypelma emilia
Brachypelma emilia - duży pająk z rodziny ptasznikowatych.
Ptasznik naziemny, zamieszkujący zarówno suche, jak i wilgotne tereny Panamy i Meksyku.
Średniej wielkości ptasznik, dorosła samica dorasta do 5-7 cm "ciała" (rozmiary ptaszników zwyczajowo podaje się jako długość od początku szczękoczułek do końca odwłoka, zważywszy na problemy z dokładnym wyznaczeniem długości odnóży), samiec jest nieco mniejszy. Ubarwienie czarno-jasnoczerwone. Karapaks z charakterystycznym trójkątnym wzorem, nogi w czarno-jasnoczerwone pasy.
Niezbyt agresywny gatunek, dość powolny, jad nie stanowi zagrożenia dla człowieka.
Zaniepokojony wyczesuje parzące włoski z odwłoka.
Długo żyjący (samice dożywają do 20 lat), dość wolno rosnący ptasznik.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Brachypelma_emilia7. Lasiodora parahybana (Ptasznik olbrzymi)
Ptasznik olbrzymi (Lasiodora parahybana) – brazylijski pająk osiągający do 11 cm długości (z odnóżami nawet do 26 cm).
Gatunek został sklasyfikowany w roku 1917 przez Mello-Leitao. Jest dopuszczony do obrotu w Polsce i nie jest objęty konwencją CITES. Dominuje ubarwienie czarne, ale spotyka się również osobniki brunatne, brązowe i szare. Ptasznik pokryty jest jasnymi włoskami. Jest to drugi pająk co do wielkości i masy ciała (największym i najcięższym pająkiem jest Theraphosa blondi, spotkany był okaz mierzący 14 cm "ciała", a z odnóżami ok. 30 cm, ważył aż 80g).
Ten gatunek jest przeważnie agresywny w stosunku do człowieka, ale nie ma silnego jadu. Trzeba jednak mieć na względzie fakt, że dorosły pająk dysponuje dużą ilością jadu, co rekompensuje jego stosunkowo niewielką siłę. Przy takich rozmiarach pająka, jego szczękoczułki są również pokaźne, a zadane nimi rany dość głębokie i długo się goją. Pająk przetrzymywany bez kryjówki zmienia ubarwienie na rudo-brunatne, które powraca do normy po kolejnej wylince. Za młodu mylony z Brachypelma albopilosum.
źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ptasznik_olbrzymiCiekawe jaki wam się podoba :D
